بنام

 گفتار نیک                                                                          کردار نیک

                                                       پندار نیک

 

وصیت نامه کوروش بزرگ:

پس از مرگ بدنم را موميایی نكنيد

 ادامه مطلب...

قطار

خستم از شبای غم منو تو  بدون هم                    از سکوتی که میگه دیگه حرفامو نگم

خستم از اجبار و کم  جاده ی پر پیچ و خم            من واسه جهل و دروغ تب تند اتیشم

ادما یادتونه دلتون سفر میخواست

شور و حال بیخودی  جای پر خطر میخواست

بلیت تک سفره خریدید واسه قطار

قطار ی که هر کوپش زندونی بود  بی بهار

موقع سوار شدن هیچ کی ازادی  نخواست

هرکی به سهم خودش توی ایستگاه جاش گذاشت

ببینین  از پنجره  ازادی  چه دور میشه             نمیدونین  نباشه فردامون بی نور میشه

منو تو مسافریم میدونی کجا میریم                        میدونی که تا ابد منو تو چشم تریم

دنیامون رنگ و ریا گریه های بیصدا                   با شمام ای ادما   این قطار میره کجا

ببینین داریم میریم بی هدف  سمت سقوط              چشاتونو وا کنید مقصد ما این نبود

بسه هرچی که دیگه  چشاتون عشقو ندید                  ترمزو باید کشید ادما پیاده شید

 

 

   ارزو

این روزا خیلی حسودیم  می شه بت                   به توکه یکی مث منو داری

به تو که هرچی بگی همون میشه                       همه چی به نفع تو تموم میشه

به توکه هرچی بگی نه نمیگم                           هر کاری کنی پشیمون نمیشم

ولی باز میری و تنهام می ذاری                        چقد اسون میگی دوسم نداری

نمی خوام منت بذارم ولی خوب                        لایق خوبیهای من نبودی

خیلی بت گفتم بمون دوست دارم                        ولی باز ارزوهامو  ندیدی

اگه میتونی فراموشم کنی                               اگه اسونه واست  شکستنم

من چرا بسوزم و دم نزم                                بعد از این عاشق دل نبستنم

این ترانه توسط اقای بهنام علیزاده خونده شده و در البوم  {هم نفس } اسفند 91 منتشر شد.

 

 

 بدبین

 چرا بد بینی و مشکوک ته قصمون سیاه نیس

بذاردستا تو بگیرم دوس داشتن هیچ وقت گناه نیس  

 یه کمی گذشت قشنگه ی کم اعتمادم بد نیس

کاش میدیدی که دل من رسم  انتظار  بلد نیس    

 

یه کمی جا تو عوض کن نگاه کن از سمت دیگه

ببین این دل شکسته توی خلوتش چی میگه

حافظش پراز نگاته  نگاش از دوریت کبوده

جز توکه ازش بریدی فکر هیچ کسی نبوده

توکه خوبی مث خورشید  لرزش صدامو کم کن

به شب تارم  بتابو  دوباره صدامو گرم کن

شک  نکن وقتی که میگم جز تو دلخوشیم کی میشه

معلومه  ازحالم امروز عاقبت  بی تو چی میشه

 

 انتظار همیشه بد نیس وقتی اخرش تو باشی

با تو بودن ارزومه بگو  نمیخوای  جداشی    

 

 

شوک

 

می شینم  وقتی  یه  جایی؛ که  تو واژه ؛ ازت  دوره

میشم   خالی  ترین  پوچی ؛  بی  تو  تنهایی مغروره

نگاهم  میرسه   اونجا  ؛ که    دلتنگی    شروع    میشه

دلم     بازیچه ی    دست   یه    دنیای   دو   رو   میشه

منو  چی  شوک زده  کرده   مث   یه    تیکه ی  چوبم

نمی خوام  خنده   بازار   شم   تظاهر  می کنم  خوبم

با هر  شیطنتی   خواستی   بر نجونیم  ؛   از  احساسم

نفهمیدی   دوست  دارم  کسی  جز   تو   نمی شناسم

                           دلم پیشت  بود و  اما؛ همش می سوختم  از  سردیت

هزار بار  با  خودم  گفتم  چرا  می میرم  از  دوریت

چرا   بودی  چرا   رفتی  چرا  با  من  تو    بد  کردی

تموم  دلخوشیم  اینه  یه  روز می یاد  که    برگردی

 

 

 

                                         مُد

 

تو  این   شبای   سرد    دل   سپردن           همه  دارن  به گریه هام می خندن

توام دیگه  یه  جور  با  من   غریبی            که  انگاری  هیچ وقت  منو  ندیدی

تو  این  روزا  که   دل   بریدن   مد            ببین  دلم  چه  جوری   عاشق  شده

عاشق   یکی     که    سرش    شلوغه           کارش   فقط    شکستن    و   دروغه

چرا     باید        ارزوهام       بمیرن           غریبه ها   دست    تو    رو     بگیرن

وقتی   میون   این   همه    عروسک              فقط    منو    می بینی   یه   مترسک

چرا    باید    ازت    بخوام    بمونی             وقتی   منو   یه   بازیگر   می دونی

 اسمون          رفاقت          خیالیت             تا    روز    اخر    واسه   من  کبوده

خودت   برو   که   دیگه  باورم  شد               لیاقتت            خیانتم           نبوده

 

 

  

یه   روزی  رفتی  و   تنهام   گذاشتی

خواب   برگشتن  و   تو  سینه    کاشتی

می دونستم      میای     پیشم    دوباره

بی    تو    این   زندگی   معنی   نداره

خبر  دادن  می خوای   برگردی  پیشم

بشی   قلبم    گلم    خورشید      عمرم

توی       تنهایی      شبهام        بتابی

واسم   قصه   بگی   تا   صبح    نخوابی

مث    اون    قصه های    با   تو   بودن

گل    خنده   روی    لبها      نشوندن

حالا  خیلی  خوشحالم   بر  می گردی

نمی دونی  با   این  قلبم   چه   کردی

اخه    بی   تو   گلی   افسرده   بودم

تو  بارون  بودی   و   پژمرده    بودم

 

 

دنیای بی تو

 

می دونی    چرا    باید     با      تو       باشم

همیشه        از       خوبیات       گفته     باشم

چرا       باید       به       تو      وابسته    باشم

بی    تو    از     زندگی  ام     خسته    باشم

اخه   وقتی   خودم   و   بی    تو    می بینم

کوه       سنگی  ام     باشم    خیلی   حقیرم

می شینم      پشت       سر     روزای     رفتم

می سوزم    از    حرفایی    که    بت  نگفتم

چیزی   نیست   که   خنده   رو   لبام  بیاره

حرفی  نیست که  بغض  توی  صدام  نیاره

اشکای      سرد       منو       دنیای      نامرد

بی  هدف    پرسه   زدن    مث   یه   شبگرد

میشه    رنگ    بوی    یه    دنیای    بی    تو

عاشقم    ،     عاشق     یه     روئیای    با    تو

 

 

 

معرفت

 

هر   که   خواهد   یار   باشد   با    دلم

در     تمام     عمر    باشد     او     گلم

از   تمام    دُر   و   گوهر    در    کلام

من   یکی   از   او   بخواهم   در  مرام

معرفت    از   قلب   او   خواهش   کنم

یک   جهان    خوبی   را   یارش    کنم

معرفت   را  پنج   گنج   است  در  نهان

هر   یکی    از    دیگری    برتر    بدان

میم    ان   مهر    است  و  پاکی  و  وفا

عین    ان    عشقی    برای     لحظه ها

ر    به    راستی ها     کشاند    روزگار

ف     فروتن    میکند    در    هر    دیار

ت    همان   در   معنی   خوارم    نکن

بعد   از   این   گویم   مرا   ترکم   نکن

گر    تمام    معرفت    در   فکر  توست

پس  بیا  چون   روح  من   بیمار  توست

 

 

 

وقتی که بری...

 

وقتی  که   بری  بگو  که   باشم؟  چه  کنم

از   بوسه ی   تو   بگو  جداشم   چه   کنم

وقتی   که   بری  با  غم  دوری  چه  کنم

چشمان   منی   با   شب  کوری  چه  کنم

وقتی  که  بری   با   تب  و   تابم  چه کنم

ارامش   من ,  با    دل   زارم    چه   کنم

وقتی  که بری  با  تن  بی  جان چه  کنم

معمار   منی   خانه ی   ویران   چه   کنم

وقتی که  بری  با  بوی   باران   چه  کنم

احساس منی خالی و  بی جان چه  کنم

وقتی  که  بری خیره  به  راهت  چه کنم

تو    دین   منی   بگو    عبادت   چه   کنم

وقتی   که   بری   زنده   بمانم   چه  کنم

در  غربت سرد   از  تو  نخوانم  چه  کنم

وقتی  که  بری  با  باد و طوفان چه  کنم

در  فصل  خزان  بی سرپناهم  چه  کنم

وقتی   که  بری   با   بغض  گلها چه کنم

در   اینه ها    با   چشم   رسوا   چه  کنم

وقتی  که  بری  با  حرف  مردم  چه کنم

من  خاک  توام   بی گل  گندم   چه کنم